Afscheid nemen, hard werken en natuurlijk voetbal!
Blijf op de hoogte en volg Babette
28 Juni 2014 | Kameroen, Buéa
Lieve allemaal,
Wat werd ik weer vrolijk van alle lieve berichtjes en reacties op m’n blog! Zo ontzettend leuk om te lezen. En zo fijn om op deze manier toch een beetje te weten wat er in Nederland gebeurd. Blijf een persoon die graag van alles op de hoogte is ;-) Helemaal omdat voor een heel aantal mensen spannende tijden aanbreken met uitslagen van scripties, tentamens en andere zaken!! Zet em op schatjes! Komt allemaal goed!!
Mijn week in Kameroen was rommelig en chaotisch, kortom op z’n Kameroenees. Afgelopen weekend niet heel veel spannende dingen gedaan behalve heerlijk genieten van het zonnetje bij het zwembad. Soms is dat vakantiegevoel even heerlijk! Het weer hier wordt echt veel slechter, regenseizoen is begonnen dus de zon zien we niet heel veel meer. Elk momentje zon moet benut worden ;-)
Maandag ging ik weer lekker aan het werk op mijn geliefde afdeling The Surgical. Toch weer heel fijn na een weekje cultuur opsnuiven weer terug te zijn in je bekende omgeving. In een week tijd verandert ook super veel op zo’n afdeling! Veel patiënten zijn ontslagen en nieuwe liggen weer in de bedden. Nieuwe verhalen, nieuwe mensen; toch ook wel weer heel leuk.
Het is behoorlijk druk op de Surgical. Mdm Cristy is dolgelukkig dat ik niet gekidnapt ben door Boko Haram en we kletsen de hele dag door! Hihi, soms toch ook medelijden met de patiënten! Staan wij lekker te gieren en brullen van het lachen, lig jij daar met je wondje… Maar het werk wordt er zoveel gezelliger van! Volgens Mdm Cristy wordt het tijd dat ikzelf de makkelijke wonden ga dressen. Ze belooft me erbij te blijven dus besluit ik het te proberen! Als ik het niet goed doe, corrigeert ze me echt wel! Dus heb ik daar op maandagmiddag mijn eerste eigen wond schoongemaakt! Top, vond het fantastisch maar ooo zo spannend!!
Maandagavond is de laatste avond van Juul en Neele. Linnya vertrekt woensdag. Omdat Nederland tegen Chili speelt gaan we richting A1 om voetbal te kijken. Maar veel belangrijker Kameroen speelt nog een keer op het WK. Al is heel Kameroen hier woedend op het nationale team, ze hebben Kameroen belachelijk gemaakt door te gaan vechten (onderling) op het veld. De Kameroenezen zijn diep, diep teleurgesteld. Ze hadden zoveel verwacht van het WK en het is een beetje uitgelopen op een flop. Asjah Planty zeggen we dan maar. Toch wanneer Kameroen de 1-1 scoort tegen Brazilie ontploft het land. Mensen schreeuwen, dansen, zingen en springen! Hilarisch om te zien. Maar wanneer al snel de andere tegendoelpunten volgen is de vrolijkheid snel verdwenen… Kameroen ligt uit het toernooi!
Dinsdag begon als een saaie dag met een Mdm Cristy die op oorlogspad was! Levensgevaarlijk, wat heb ik een medelijden gehad met de studenten die het moesten ontzien. Tot het moment dat er een spoedgeval binnen komt; vrouw met een openbeenbreuk. De vrouw is een echte grote Afrikaanse mama en er zijn ongeveer 5 mannen nodig om haar uit de auto te krijgen! Laat de ARBO maar niet zien hoe dat hier allemaal gaat ;-) Omdat mensen vaak zelf naar ziekenhuizen gaan en ambulances niet echt bestaan, zitten de meeste mensen op de achterbank van een normale persoonsauto. Best een ingewikkelde situatie om dan een Afrikaanse mama met een openbeenbreuk zonder al te veel pijn uit een auto te krijgen! De openbeenbreuk is een echte openbeenbreuk inclusief uitstekend bot en een hoop bloed (Excuus voor de details maar ik word er gewoon heel enthousiast van ;-) ) Uiteindelijk komt de chirurg kijken, hecht een bloedvat af om het bloeden te stoppen en probeert het bot voor een deel te repositioneren. Gelukkig zowaar eens onder anesthesie!! Het been wordt verbonden en morgen ligt ze op de OK om alles vast te schroeven. Dinsdag was de dag van spoedjes want om half 3, natuurlijk wanneer je net weg wil gaan, komt spoedgeval 2 binnen. Een jongen van een jaartje of 10 met een wond die in het andere ziekenhuis niet goed verzorgt. Het kind heeft wond die je het beste kan omschrijven als een schaafwond over z’n gehele onderbeen. Er is bijna geen huid meer te bekennen. Z’n gazen zitten vast in de wond en moeten verwijderd worden om een infectie te voorkomen. Dus daar zit ik dan met een gillend kind in m’n armen, die snikkend en vermoeid tegen me aan hangt. Heftig dagje zullen we maar zeggen!
Op dinsdagavond vertrekken Neele en Julia terug naar Duitsland. Afscheid nemen blijft stom en vervelend. Met deze meiden heb ik zoveel meegemaakt hier! Ik ga ze ontzettend missen! Neele met haar fantastische opmerkingen en de leuke gesprekken die we hadden op onze kamer en Juul met haar heerlijke rust en enthousiasme!
Woensdag is opnieuw een drukke dag op de surgical maar niet heel anders dan andere. Aan het eind van de middag vertrek Linnya dan ook echt richting Zuid-Afrika waar ze een prachtig nieuw avontuur gaat beginnen! Geniet ervan! En dan ben ik echt een beetje alleen! In huis dan, want in Kameroen ben je nooit alleen!
Donderdag en vrijdag zijn mijn heerlijke, laatste dagen op de Surgical. Wonden dressen, Mdm. Cristy wat heb ik hier toch twee ontzettend leuke weken gehad. Vanaf volgende week ga ik naar The Theatre, de Operatiekamer. Maar ik zal nog wel wat daagjes doorbrengen op de Surgical want wanneer er geen operaties zijn, helpt het personeel van de Theatre mee op de Surgical. Geen definitief afscheid dus!
Op vrijdagmiddag ben ik uitgenodigd bij het feestje van Dr. John ter ere van het behalen van zijn master. Een specialisme in iets maar ik heb het niet helemaal begrepen! Maar goed, dat maakt het niet minder gezellig. ’s Middags help ik Mdm. Cristy in de keuken, die voor de catering zorgt. Kip, koolsalade, plantain, aardappels, vispastei, brood; een groot buffet wordt voorbereid. Leuke middag die door wat Afrikaanse vertraging ongeveer 1,5 uur later begon, samen met collega’s. En eten voor een weeshuis, poeh! En de mensen hier zijn gewend om grote hoeveelheden te eten omdat ze vaak maar 2 keer op een dag eten maar mijn maagje is niet zo groot. Ze bleven maar opscheppen. Met een bomvol buikje ga ik richting huis. Vanavond gezellig een drankje doen met de Kameroenezen, Italianen en Canadezen. Dat zeg ik, in Kameroen ben je nooit alleen!
Zaterdag ga ik samen met Walters richting Douala om mijn nieuwe huisgenootje op te pikken van het vliegveld! Vanaf nu ben ik de guide en heb er zin in om deze fantastische omgeving te laten zien!! Zelf ook nog extra genieten want ik ga nu toch echt mijn laatste twee weken in! Niet te geloven dat ik al zo snel naar huis ga, de tijd vliegt!!!
Veel Liefs
Babs
Wat werd ik weer vrolijk van alle lieve berichtjes en reacties op m’n blog! Zo ontzettend leuk om te lezen. En zo fijn om op deze manier toch een beetje te weten wat er in Nederland gebeurd. Blijf een persoon die graag van alles op de hoogte is ;-) Helemaal omdat voor een heel aantal mensen spannende tijden aanbreken met uitslagen van scripties, tentamens en andere zaken!! Zet em op schatjes! Komt allemaal goed!!
Mijn week in Kameroen was rommelig en chaotisch, kortom op z’n Kameroenees. Afgelopen weekend niet heel veel spannende dingen gedaan behalve heerlijk genieten van het zonnetje bij het zwembad. Soms is dat vakantiegevoel even heerlijk! Het weer hier wordt echt veel slechter, regenseizoen is begonnen dus de zon zien we niet heel veel meer. Elk momentje zon moet benut worden ;-)
Maandag ging ik weer lekker aan het werk op mijn geliefde afdeling The Surgical. Toch weer heel fijn na een weekje cultuur opsnuiven weer terug te zijn in je bekende omgeving. In een week tijd verandert ook super veel op zo’n afdeling! Veel patiënten zijn ontslagen en nieuwe liggen weer in de bedden. Nieuwe verhalen, nieuwe mensen; toch ook wel weer heel leuk.
Het is behoorlijk druk op de Surgical. Mdm Cristy is dolgelukkig dat ik niet gekidnapt ben door Boko Haram en we kletsen de hele dag door! Hihi, soms toch ook medelijden met de patiënten! Staan wij lekker te gieren en brullen van het lachen, lig jij daar met je wondje… Maar het werk wordt er zoveel gezelliger van! Volgens Mdm Cristy wordt het tijd dat ikzelf de makkelijke wonden ga dressen. Ze belooft me erbij te blijven dus besluit ik het te proberen! Als ik het niet goed doe, corrigeert ze me echt wel! Dus heb ik daar op maandagmiddag mijn eerste eigen wond schoongemaakt! Top, vond het fantastisch maar ooo zo spannend!!
Maandagavond is de laatste avond van Juul en Neele. Linnya vertrekt woensdag. Omdat Nederland tegen Chili speelt gaan we richting A1 om voetbal te kijken. Maar veel belangrijker Kameroen speelt nog een keer op het WK. Al is heel Kameroen hier woedend op het nationale team, ze hebben Kameroen belachelijk gemaakt door te gaan vechten (onderling) op het veld. De Kameroenezen zijn diep, diep teleurgesteld. Ze hadden zoveel verwacht van het WK en het is een beetje uitgelopen op een flop. Asjah Planty zeggen we dan maar. Toch wanneer Kameroen de 1-1 scoort tegen Brazilie ontploft het land. Mensen schreeuwen, dansen, zingen en springen! Hilarisch om te zien. Maar wanneer al snel de andere tegendoelpunten volgen is de vrolijkheid snel verdwenen… Kameroen ligt uit het toernooi!
Dinsdag begon als een saaie dag met een Mdm Cristy die op oorlogspad was! Levensgevaarlijk, wat heb ik een medelijden gehad met de studenten die het moesten ontzien. Tot het moment dat er een spoedgeval binnen komt; vrouw met een openbeenbreuk. De vrouw is een echte grote Afrikaanse mama en er zijn ongeveer 5 mannen nodig om haar uit de auto te krijgen! Laat de ARBO maar niet zien hoe dat hier allemaal gaat ;-) Omdat mensen vaak zelf naar ziekenhuizen gaan en ambulances niet echt bestaan, zitten de meeste mensen op de achterbank van een normale persoonsauto. Best een ingewikkelde situatie om dan een Afrikaanse mama met een openbeenbreuk zonder al te veel pijn uit een auto te krijgen! De openbeenbreuk is een echte openbeenbreuk inclusief uitstekend bot en een hoop bloed (Excuus voor de details maar ik word er gewoon heel enthousiast van ;-) ) Uiteindelijk komt de chirurg kijken, hecht een bloedvat af om het bloeden te stoppen en probeert het bot voor een deel te repositioneren. Gelukkig zowaar eens onder anesthesie!! Het been wordt verbonden en morgen ligt ze op de OK om alles vast te schroeven. Dinsdag was de dag van spoedjes want om half 3, natuurlijk wanneer je net weg wil gaan, komt spoedgeval 2 binnen. Een jongen van een jaartje of 10 met een wond die in het andere ziekenhuis niet goed verzorgt. Het kind heeft wond die je het beste kan omschrijven als een schaafwond over z’n gehele onderbeen. Er is bijna geen huid meer te bekennen. Z’n gazen zitten vast in de wond en moeten verwijderd worden om een infectie te voorkomen. Dus daar zit ik dan met een gillend kind in m’n armen, die snikkend en vermoeid tegen me aan hangt. Heftig dagje zullen we maar zeggen!
Op dinsdagavond vertrekken Neele en Julia terug naar Duitsland. Afscheid nemen blijft stom en vervelend. Met deze meiden heb ik zoveel meegemaakt hier! Ik ga ze ontzettend missen! Neele met haar fantastische opmerkingen en de leuke gesprekken die we hadden op onze kamer en Juul met haar heerlijke rust en enthousiasme!
Woensdag is opnieuw een drukke dag op de surgical maar niet heel anders dan andere. Aan het eind van de middag vertrek Linnya dan ook echt richting Zuid-Afrika waar ze een prachtig nieuw avontuur gaat beginnen! Geniet ervan! En dan ben ik echt een beetje alleen! In huis dan, want in Kameroen ben je nooit alleen!
Donderdag en vrijdag zijn mijn heerlijke, laatste dagen op de Surgical. Wonden dressen, Mdm. Cristy wat heb ik hier toch twee ontzettend leuke weken gehad. Vanaf volgende week ga ik naar The Theatre, de Operatiekamer. Maar ik zal nog wel wat daagjes doorbrengen op de Surgical want wanneer er geen operaties zijn, helpt het personeel van de Theatre mee op de Surgical. Geen definitief afscheid dus!
Op vrijdagmiddag ben ik uitgenodigd bij het feestje van Dr. John ter ere van het behalen van zijn master. Een specialisme in iets maar ik heb het niet helemaal begrepen! Maar goed, dat maakt het niet minder gezellig. ’s Middags help ik Mdm. Cristy in de keuken, die voor de catering zorgt. Kip, koolsalade, plantain, aardappels, vispastei, brood; een groot buffet wordt voorbereid. Leuke middag die door wat Afrikaanse vertraging ongeveer 1,5 uur later begon, samen met collega’s. En eten voor een weeshuis, poeh! En de mensen hier zijn gewend om grote hoeveelheden te eten omdat ze vaak maar 2 keer op een dag eten maar mijn maagje is niet zo groot. Ze bleven maar opscheppen. Met een bomvol buikje ga ik richting huis. Vanavond gezellig een drankje doen met de Kameroenezen, Italianen en Canadezen. Dat zeg ik, in Kameroen ben je nooit alleen!
Zaterdag ga ik samen met Walters richting Douala om mijn nieuwe huisgenootje op te pikken van het vliegveld! Vanaf nu ben ik de guide en heb er zin in om deze fantastische omgeving te laten zien!! Zelf ook nog extra genieten want ik ga nu toch echt mijn laatste twee weken in! Niet te geloven dat ik al zo snel naar huis ga, de tijd vliegt!!!
Veel Liefs
Babs
-
30 Juni 2014 - 08:58
Daphne:
He Babs! Klinkt alsof je het prima naar je zin hebt! Geniet nog van je laatste twee weken ;) xx Daphne -
01 Juli 2014 - 16:08
Vanderhooftjes:
Hey Babette, hier weer een berichtje van de vanderhooftjes. Jeetje, als ik zo je verhalen lees over die openwonden en dat jij dan staat te genieten......dan heb je echt het goede vak gekozen. Petje af hoor! En ik zie het ook al helemaal voor je om die vrouw uit te auto te helpen, gelukkig ben je niet geplet. Leuk dat je ook mensen echt mag helpen zoals je schreef bij de wonden om schoon te maken. Als ik dat verhaal van dat jongetje lees krijg ik kippenvel. Tjonge jonge wat moet dat joch een pijn hebben gehad. Pfff. je bent daar ook van alle markten thuis als je ook nog met de catering helpt. Wie weet neem je nog leuke en lekkere receptjes mee naar huis. Ja de voetbal gaat ook gewoon door. Echt tof dat je dat kunt volgen en met een beetje geluk kun je als Nederland de finale speelt die thuis bekijken. Heb je goed gepland. Nog twee weken....het gaat idd snel. Dan gaan wij bijna op vakantie. Ik hoop dat het nieuwe meisje leuk is en dat je het er goed mee kunt vinden. Voor je het weet ben je, je rugzak aan het inpakken. Hier in Haarlem gaat alles zijn gangetje. Deborah is klaar op school, heeft haar eindmusical gehad en is uitgezwaaid op de basisschool. En wie stond er de laatste minuutjes boven op de tafel in klas om selffies te maken???? Juist....Deborah. Maar goed binnenkort kan ze boeken gaan kaften. Romy heeft vandaag de uitslag gekregen dat ze naar het eindexamenjaar is. Gelukkig kon ik af en toe met je moeder beppen, maar dat verteld ze je nog wel. En Laura kan donderdag haar diploma ophalen van schoonheidsspecialiste niveau 3. Ze gaat nog 1 jaar verder voor niveau 4. Voor de rest geen bijzonderheden, dit was het wel weer voor zover. Geniet nog van je laatste weekjes en tot gauw. Liefs en een dikke knuffel Eric, Els, Laura, Romy en Deborah
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
